Miłość to najważniejsze uczucie. W każdym z  nas jest wielka potrzeba okazywania  i otrzymywania miłości. Miłość pozwala budować więź, a ona z kolei daje poczucie bezpieczeństwa.

          Miłość okazujemy na różne sposoby – głaszczmy  i przytulamy nasze dziecko, troszczymy się o nie zaspokajając potrzeby, słuchamy i wyjaśniamy świat, ale stawiamy też granice i wdrażamy dziecko do respektowania norm i zasad.

          Miłość to wspólnie spędzony czas – czas odpowiedniej jakości, powinno być go odpowiednio dużo, żebyśmy mogli stać się dla dziecka punktem odniesienia i wzorem. Nasze wspólne codzienne doświadczenia zostaną w pamięci na zawsze.

Wielu z nas myli jednak okazywanie miłości z dawaniem dziecku wszystkiego, co zechce. Nastawienie na konsumpcję jest niewłaściwą formą okazywania uczuć i choć prowadzi do szybkiej satysfakcji w przyszłości może spowodować szereg problemów. Kiedy spełniamy wszystkie zachcianki dziecka nie kształtujemy w nim postawy wzajemności, postawy zaangażowania, czy odpowiedniej motywacji. Dziecko ma kłopot z odraczaniem gratyfikacji, kumulują się w nim trudne emocje – złość, frustracja, irytacja. Ma kłopot w relacjach interpersonalnych, często jest zbyt skoncentrowane na sobie. A przede wszystkim uczy się i przejmuje kontrolę nad rodzicem.

          Miłość to też nie nadopiekuńczość, nadmierne chronienie przed złością, frustracją, czy trudnościami. Czasami dziecko musi doświadczyć niepowodzenia, by kolejnym razem adekwatnie zmierzyć się z problemem. Ucząc dziecko niezależności przyczyniamy się do jego rozwoju i emocjonalnego dojrzewania.

Dziecko kochane w sposób mądry to dziecko szczęśliwe i bezpieczne.

Droga Mamo, Drogi Tato, Babciu i Dziadku - jeśli chcecie okazać dziecku bezwarunkową miłość:

• Przypominajcie mu jak bardzo je kochacie, takim jakie jest bez względu na to, co zrobi. Jest to bardzo ważne zwłaszcza po tym, gdy je za coś zganimy.
• Mówmy dziecku o tym, co do niego czujemy, mówmy o naszych uczuciach, mówmy o tym jak bardzo jest dla nas ważne, powtarzajmy, że mu ufamy.
• Spędzajmy z dzieckiem jak najwięcej czasu na wspólnej zabawie, spacerach, oglądaniu zdjęć, czytaniu, oglądaniu telewizji.
• Pozwólmy, by dziecko samo podejmowało decyzje, swoje własne wyzwania na miarę swoich możliwości, pozwólmy by próbowało nowych rzeczy – niech eksperymentuje, a my rodzice bądźmy w pobliżu, niech dziecko wie, że w razie potrzeby służymy pomocą i chronimy je.
• Starajmy się, aby dziecko dzieliło się z nami tym, co czuje, niech mówi o swoich uczuciach - z szacunkiem i zaangażowaniem podchodźmy do problemów i trosk dziecka.
• Chwalmy dziecko, dostrzegajmy jego potencjały, umiejętności, dobre uczynki, choćby były najmniejsze. Mówmy dziecku, że jesteśmy z niego dumni. Nie zawsze ważny jest efekt końcowy, ale staranie i wkład pracy dziecka.